Re: Skarga paulińska - jak uniknąć

Witam,

Potrzebuje od Państwa porady dotyczacej skargi paulińskiej. Ojciec popadł w duże długi (kilkaset tys.). Prowadził firmę zatrudniającą kilkadziesiąt osób której duży kontrahent (sp z o.o.) nie wypłacił zobowiązania. Zadłużenie rosło, jednak w nadziei, że jednak "koledzy" ze sp. z o.o. wywiążą się ze obietnic ciągnął wszystko dalej. Wiadomo było, że nie idzie najlepiej, ale któregoś dnia nagle wyszło na jaw jak jest źle. W "panice" przepisał na mnie dom. Z wierzycielami z którymi mógł się dogadał. Wyglądało, że sprawa "ucichła". Jednak po 3 latach przyszło pismo z sądu że pewna firma, o istnieniu której nawet nie miałem pojęcia, że zastosowała wobec mnie skargę paulińską. Chcą ode mnie ponad 30tys zł.
Z informacji jakie teraz zdobyłem na temat skargi paulińskiej wynika, że ponieważ to był mój ojciec z definicji domniemane jest że o długach wiedziałem, a więc skarga zostanie przyjęta.
Ale co to oznacza? Że długi ojca przeszły teraz na mnie? Czy że umowa darowizny została unieważniona?
Jak to może wyglądać dalej? Dostanę nakaz zapłacenia tych 30tys? Komornik będzie ze mnie to ściągał?
Czy istnieje jakiś sposób na "zablokowanie" skargi? Czy jeśli ja "sprzedam"/daruję dom komuś innemu to nadal ja będę odpowiadał przed wierzycielami?
Ewentualnie namiary na jakiegoś dobrego radce prawnego który by poradził gdzie szukać sposobu na uniknięcie skargi paulińskiej w takim przypadku.

Witam,
jeżeli skarga zostanie uwzględniona to czynność prawna pomiędzy Tobą a ojcem zostnaie uznana za bezskuteczną tj. powstanie fikcyjny stan jakoby tej czynności nie było ale tylko pomiędzy wierzyciele a Tobą.Dla wierzyciela właścicielem nieruchomości będzie nadal Twój ojciec. Wobec wszyskich innych innych osób czynność prawna będzie skuteczna tj. będziesz występował jako właściciel.
Wierzyciel w razie uwzględnienia skargi będzie mogł dochodzić zaspokojenia z nieruchomości w drodze egzekucji ale tylko tej wierzytelności którą wskazał w skardze.
Jeżeli ojciec "przepisał" nieruchomość to pewnie była to darowizna. Twoja sytuacja jest o tyle niekorzystna że nie tylko działa tu domniemanie z art. 527 § 3 kc o którym wspomniałeś ale w ogóle Twoja świadomość istnienia długów ojca jest bez znaczenia z uwagi na regulację art. 528 kc.

znalazłem artykuł:
[www.rp.pl]

w którym jest opisane że egzekucja wierzytelności, która powstała w wyniku prowadzenia działalności przez jednego z małżonków, gdzie tylko jeden z nich podpisywał umowy z których wierzytelności wynikają, jest możliwa jedynie z majątku przedsiębiorstwa i majątku osobistego małżonka który te zobowiązania podpisywał. Nie jest natomiast dopuszczalna egzekucja z majątku wspólnego. Ponieważ artykuł jest dość stary (2007 rok) mam pytanie czy orientujecie się czy to nadal obowiązuje?

nie,ja prowadzi łam działalnosc i od razu mi powiedzieli,ze za długi takze odpowiada wspólmałzonek nawet jak nie miał nic wspólnego z dg

luk23 Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> znalazłem artykuł:
> [www.rp.pl]
> w którym jest opisane że egzekucja wierzytelności,
> która powstała w wyniku prowadzenia działalności
> przez jednego z małżonków, gdzie tylko jeden z
> nich podpisywał umowy z których wierzytelności
> wynikają, jest możliwa jedynie z majątku
> przedsiębiorstwa i majątku osobistego małżonka
> który te zobowiązania podpisywał. Nie jest
> natomiast dopuszczalna egzekucja z majątku
> wspólnego. Ponieważ artykuł jest dość stary (2007
> rok) mam pytanie czy orientujecie się czy to nadal
> obowiązuje?

Nowelizacja obowiązuje od 2005r. i nadal jest aktualna.

Art. 787 KPC (po nowelizacji z 20 stycznia 2005).

Tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim sąd nada klauzulę wykonalności także przeciwko jej małżonkowi z ograniczeniem jego odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową, jeżeli wierzyciel wykaże dokumentem urzędowym lub prywatnym, że stwierdzona tytułem egzekucyjnym wierzytelność powstała z czynności prawnej dokonanej za zgodą małżonka dłużnika.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2011-07-28 16:06 przez flame.

Nowelizacja tak jak napisała flame obowiązuje od 20 stycznia 2005 r. Nowe przepisy stosuje się do zobowiązań powstałych po tej dacie, tj. decyduje data dokonania czynności prawnej, a nie (jak to podnoszą niektórzy) data wydania orzeczenia przez sąd.
Wierzyciel ma dwie drogi na sięgnięcie do majątku wspólnego małżonków.
Pierwsza to, to o czym pisze flame tj. klauzula wykonalności przeciwko małżonkowi na wydany przeciwko dłużnikowi tytuł i tutaj konieczna jest zgodnie z ww. przepisem zgoda małżonka we wskazanej w tym przepisie formie.
Druga droga to zwykłe powództwo przeciwko małżonkom w oparciu o art. 41 § 1 kc gdzie mowa jest ogólnie o zgodzie małżonka, a więc może być ona wyrażona w dowolnej formie. Zakładam, że cały czas chodzi o zobowiązanie związane z prowadzeniem jakiegoś przedsiębiorstwa przez osobę fizyczną. Uważam, ze w takiej sytuacji istota problemu będzie w tym czy wierzyciel wykaże, że małżonek godził się na prowadzenie działalności gospodarczej, godził się na zaciąganie zobowiązań w ramach tej działalności, a tym samym zgodził się na zaciągnięcie tego konkretnego zobowiązania którego sprawa dotyczy.

art. 300
§ 1. Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3

?

Aby wejść na lepszą drogę życia,Czasami trzeba upaść na samo dno



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-07-28 16:24 przez camion.

@ Robertxxxx
- nie przesadzaj juz z tą informacją......nie wiem,czy to ma być taki "straszak"?!!!!

Morski47 Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> @ Robertxxxx
> - nie przesadzaj juz z tą informacją......nie
> wiem,czy to ma być taki "straszak"?!!!!

żaden straszak, skoro jest taki art. to zainteresowany powinien o nim nie wiedzieć ??? to jakiś temat tabu ??? czy powinien dowiedzieć się na końcu lub w ogóle ?? zacytowałem jaki jest przepis, czy z niego wierzyciele korzystają nie mnie oceniać bo to ich problem :) gdyby Tobie sąsiad wisiał 100 tyś i by tak zrobił zapewne szybko byś odnalazł paragrafy :) wszystko działa w dwie strony :)

ps. a tak na marginesie gdybym ja był w podobnej sytuacji też bym przepisał dom więc wyluzuj :)



Zmieniany 3 raz(y). Ostatnia zmiana 2011-07-28 19:34 przez Robertxxxx.

Robertxxxx jak się tak rozpisałes o tym co nie wolno dłużnikowi to może przytoczysz co nie wolno bankom a robią i nikt ich za to nie kara.

gia Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Robertxxxx jak się tak rozpisałes o tym co nie
> wolno dłużnikowi to może przytoczysz co nie wolno
> bankom a robią i nikt ich za to nie kara.

przecież ten wątek jest o skardze paulińskiej to co mam przytaczać co nie wolno bankom, o tym poczytaj w innych tematach jest wiele informacji jak będziesz chciała to znajdziesz co im wolno a co nie :)

ps. i nie doszukuj się w moich odpowiedziach drugiego dna :) nie wszyscy nowi są przeciwko wam z automatu :)



Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2011-07-28 20:50 przez Robertxxxx.

@ Robertxxxx-
Bo to tak odczytałam-jak"straszak"....Wiadomo,że są różne formy ściągania długu-
ale więzienie,to już chyba jakaś ostateczność(przy skardze pauliańskiej).
Obdarowany wcale nie musi wiedzieć o kłopotach finansowych darczyńcy....
przyjmuje więc darowiznę niczego nie świadomy. I to jest niesprawiedliwe,bo ktoś
przyjmuje darowiznę,o niczym nie ma pojęcia...a potem ścigaja go wierzyciele
powołujac sie na skargę pauliańską.
Tak czy siak i tak w końcu wierzyciel dopadnie- jak nie głównego dłużnika,to jego
spadkobierców....

Robertxxxx:


Uwagi ogólne. Art. 300 jest pierwszym z grupy przepisów penalizujących tzw. przestępstwa na szkodę wierzycieli. Przewiduje on typ podstawowy (§ 1) oraz kwalifikowany (§ 3) przestępstwa udaremniania lub uszczuplania zaspokojenia wierzycieli oraz typ podstawowy przestępstwa udaremniania egzekucji (§ 2).


Przedmiotem ochrony wszystkich typów przestępstw określonych w art. 300 jest prawidłowość obrotu gospodarczego, a w szczególności ochrona wierzycieli przed uniemożliwiającymi lub utrudniającymi zaspokojenie wierzytelności działaniami nieuczciwych dłużników. W przypadku występku określonego w art. 300 § 2 dodatkowo przedmiotem ochrony jest powaga orzeczeń organów państwowych, w tym w szczególności powaga orzeczeń sądowych, a więc także dobro wymiaru sprawiedliwości (zob. J. Majewski, w: Kodeks..., red. A. Zoll, t. III, Kraków 2008, s. 681).


Strona przedmiotowa czynu stypizowanego w art. 300 § 1 polega na udaremnieniu lub uszczupleniu zaspokojenia swojego wierzyciela przez dłużnika, któremu grozi niewypłacalność lub upadłość, przy czym wskazanymi w przepisie sposobami zachowania dłużnika są usuwanie, ukrywanie, zbywanie, darowanie, niszczenie, uszkadzanie oraz rzeczywiste lub pozorne obciążanie składników jego majątku. Do zrealizowania znamion typu kwalifikowanego omawianego występku, stypizowanego w art. 300 § 3, niezbędne jest wyrządzenie przez sprawcę szkody wielu wierzycielom.

Czyny określone w art. 300 § 1-3 mają charakter materialny; do ich dokonania niezbędne jest wystąpienie skutku w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela lub wierzycieli (zob. wyrok SN z 8 stycznia 2008 r., III KK 368/2007, LexPolonica nr 1854132, „Biuletyn Prawa Karnego” 2008, nr 2, poz. 15). Tym samym podejmowanie przez sprawcę zachowań charakterystycznych dla czynności sprawczej, nawet w zamiarze udaremnienia zaspokojenia wierzyciela, nie będzie stanowiło dokonania, jeśli z jakiegoś powodu nie dojdzie do rzeczywistego utrudnienia dochodzenia roszczeń wierzyciela (np. w przypadku przeniesienia własności nieruchomości bez zachowania wymaganej formy aktu notarialnego, choć w takiej sytuacji w grę wejdzie odpowiedzialność za usiłowanie nieudolne) (por. J. Majewski, w: Kodeks..., red. A. Zoll, t. III, Kraków 2008, s. 705).



Przez „udaremnienie zaspokojenia wierzyciela” należy rozumieć spowodowanie całkowitej niemożności jego zaspokojenia. Uszczuplenie oznacza natomiast uniemożliwienie zaspokojenia roszczenia wierzyciela w jakiejkolwiek części, przy czym nie musi być to część znaczna, choć w przypadku uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela w niewielkiej części możliwe będzie wystąpienie znikomej społecznej szkodliwości czynu (zob. J. Majewski, w: Kodeks..., red. A. Zoll, t. III, Kraków 2008, s. 706).


Podmiotem czynów zabronionych, o których mowa w art. 300, mogą być jedynie osoby mające swoiste cechy wskazane w przepisie. Muszą to być dłużnicy, a w przypadku typu kwalifikowanego określonego w art. 300 § 3 sprawcą może być jedynie dłużnik posiadający wielu wierzycieli. Tym samym wszystkie występki stypizowane w art. 300 należą do kategorii przestępstw indywidualnych właściwych. Zgodnie z art. 353 k.c. dłużnikiem jest osoba, która ma obowiązek spełnić świadczenie na żądanie wierzyciela. Wierzyciel to z kolei osoba, która może domagać się spełnienia świadczenia.

Pojęcie dłużnika w rozumieniu art. 300 wywołuje spory w doktrynie prawa karnego. Niektórzy komentatorzy, powołując się m.in. na rodzajowy przedmiot ochrony oraz obowiązującą w prawie karnym zasadę subsydiarności, twierdzą, że sprawcą czynu określonego w art. 300 może być tylko dłużnik prowadzący działalność gospodarczą (zob. J. Majewski, w: Kodeks..., red. A. Zoll, t. III, Kraków 2008, s. 687-689; J. Skorupka, Glosa do uchwały SN z 20 listopada 2000 r., I KZP 31/2000, OSP 2001, nr 10, s. 489-491). Właściwy wydaje się pogląd, zgodnie z którym art. 300 kryminalizuje utrudnianie dochodzenia roszczeń przez każdego dłużnika, niezależnie od tego, czy prowadzi on działalność gospodarczą, czy też nie. Za takim rozumieniem tego pojęcia przemawia wykładnia językowa. W przepisie mowa jest nie tylko o dłużnikach, którym grozi upadłość, ale także o dłużnikach, którym grozi niewypłacalność, a ta ostatnia może dotyczyć podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej (tak A. Marek, Kodeks..., s. 550; O. Górniok, Przestępstwa..., s. 61). Dodatkowym argumentem za przyjęciem szerszej interpretacji pojęcia dłużnika może być aktualne brzmienie przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego, zgodnie z którymi możliwa jest tzw. upadłość konsumencka, tj. ogłoszenie upadłości przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, których niewypłacalność powstała wskutek wyjątkowych i niezależnych od nich okoliczności (art. 1 ust. 1 pkt 1 ppkt b). Sąd Najwyższy w uchwale z 20 listopada 2000 r., I KZP 31/2000, LexPolonica nr 348241 (OSNKW 2001, nr 1-2, poz. 5) stwierdził, że „zagrożonym niewypłacalnością w rozumieniu art. 300 § 1 k.k. może być każdy dłużnik podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą”. Pewne wątpliwości w przypadku tego orzeczenia budzi z kolei wyłączenie z kręgu dłużników w rozumieniu art. 300 osób, których wierzyciele nie prowadzą działalności gospodarczej (zob. O. Górniok, Prawo..., s. 106-107).

Krąg możliwych podmiotów przestępstw określonych w art. 300 ulega poszerzeniu z mocy art. 308 przewidującego możliwość popełnienia wskazanych w art. 300 czynów także przez osobę, która na podstawie przepisu prawnego, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami majątkowymi innej osoby prawnej, fizycznej, grupy osób lub podmiotu niemającego osobowości prawnej.


Strona podmiotowa czynów stypizowanych w art. 300 § 1 i 3 polega na umyślności, która może przybrać zarówno postać zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego. W przypadku tego ostatniego niezbędne będzie ustalenie, iż sprawca nie tylko miał świadomość tego, że grozi mu upadłość lub niewypłacalność, ale że także godził się na to, iż czynności podejmowane przez niego w stosunku do własnego majątku udaremniają lub uszczuplają zaspokojenie wierzycieli. Może też wystąpić zamiar niby-ewentualny, w sytuacji gdy sprawca chce udaremnić lub uszczuplić zaspokojenie swoich wierzycieli, ale w chwili realizowania znamion czynności sprawczej nie ma pewności co do tego, czy na pewno grozi mu niewypłacalność lub upadłość. Natomiast czyn określony w art. 300 § 2 można popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Sprawca musi podejmować opisane w przepisie zachowania w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu (zob. wyrok SN z 22 września 2005 r., III KK 140/2005, LexPolonica nr 399322, OSNwSK 2005, nr 1, poz. 1731).


Zagrożenie karne. Czyn stypizowany w art. 300 § 1 zagrożony jest karą pozbawienia wolności od miesiąca do lat 3. Za popełnienie przestępstwa typu kwalifikowanego określonego w art. 300 § 3 grozi kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Występek, o którym mowa w art. 300 § 2, zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Zgodnie z art. 307 fakt naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem daje sądowi możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary lub odstąpienia od jej wymierzenia, naprawienie zaś szkody w znacznej części stwarza możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary.


Tryb ścigania. Wszystkie czyny określone w art. 300 ścigane są w trybie publicznoskargowym, przy czym przestępstwo określone w § 1 ścigane jest z urzędu tylko wtedy, gdy pokrzywdzonym jest Skarb Państwa. W pozostałych przypadkach ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Natomiast bez względu na charakter podmiotu pokrzywdzonego z urzędu ścigane są zawsze czyny stypizowane w art. 300 § 2 i 3.

Nasze prawo jest jak płot- żmija się prześlizgnie, lew przeskoczy a jest po to aby się bydło po polu nie rozbiegało gdzie nie powinno.

Skarga pauliańska:

Uznanie za bezskuteczną czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzyciela następuje - jak stanowi art. 531 kc - w drodze powództwa lub zarzutu. Dokonanie przez dłużnika, w określonych przez ustawę okolicznościach, czynności prawnej, wskutek której stał się niewypłacalny lub stał się niewypłacalny w wyższym stopniu niż był uprzednio, godzi w możliwość zaspokojenia się wierzyciela z majątku dłużnika. Skarga pauliańska pozwala przeciwdziałać takim skutkom dokonanej czynności. Wzmacnia ochronę wierzytelności przez rozszerzenie uprawnienia wierzyciela do przymusowego zaspokojenia wierzytelności z majątku dłużnika o możliwość prowadzenia egzekucji w celu zaspokojenia wierzytelności z określonych przedmiotów, które w następstwie dokonanej czynności prawnej weszły w skład majątku osoby trzeciej (wyrok SN z dnia 15 lutego 2007 r. II CSK 452/2006 OSNC 2008/A poz. 20). Powództwo powinno być wytoczone przeciwko osobie trzeciej, która wskutek czynności prawnej dłużnika uzyskała korzyść majątkową. Osoba ta może zwolnić się od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela żądającego uznania czynności za bezskuteczną (art. 533 kc) także przez wskazanie realnie służącej zaspokojeniu wierzytelności dłużnika, jeżeli nie ma wątpliwości, że doprowadzi ona do zaspokojenia wierzyciela (wyrok SN z dnia 16 marca 2006 r. III CSK 8/2006 OSNC 2006/12 poz. 207).

W dacie wytoczenia powództwa wierzytelność - z wyjątkiem sytuacji, gdy dłużnikiem dokonującym czynności jest poręczyciel tzw. posiłkowy - przysługująca wierzycielowi nie musi być wymagalna ani wykonalna. Musi ona być w tej dacie skonkretyzowana i realna. Na ogół jednolicie przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie, że u podstaw akcji pauliańskiej legło założenie, aby wierzycielowi umożliwić przeprowadzenie egzekucji wprost z majątku osoby trzeciej z tytułu zobowiązania istniejącego po stronie nielojalnego dłużnika. Możliwość ingerencji wierzyciela w majątek osoby trzeciej zapewnił uzyskany przez wierzyciela prawomocny wyrok. Skarga pauliańska zatem wykazuje pewne cechy środka egzekucyjnego. Jednakże nie istnieje potrzeba nakładania w sentencji wyroku obowiązku na osobę trzecią w postaci znoszenia egzekucji z jej majątku. Omawiany wyrok bowiem wywiera skutek w postaci uznania za bezskuteczną czynność dłużnika dokonaną z pokrzywdzeniem wierzyciela i konkretyzuje drugi skutek wynikający z mocy ustawy, a polegający na możliwości skierowania egzekucji przez wierzyciela do przedmiotu stanowiącego własność osoby trzeciej w następstwie ubezskutecznionej czynności prawnej. W sentencji wyroku uwzględniającego skargę pauliańską sąd orzekający nie może poprzestać na wskazaniu osoby pokrzywdzonego wierzyciela, lecz powinien także bliżej określić wierzytelność, ze względu na którą uznaje czynność prawną dłużnika za bezskuteczną w stosunku do danego wierzyciela, czyli określenie wierzytelności musi zawierać elementy podmiotowe i przedmiotowe. Z datą uprawomocnienia się wyroku uwzględniającego powództwo o uznanie czynności dokonanej z pokrzywdzeniem wierzyciela za bezskuteczną dług obciążający majątek osoby trzeciej wobec wierzyciela staje się wymagalny. Sąd może zasądzić odsetki dopiero od tej daty.

II. Akcja pauliańska może być skierowana przeciwko wszystkim czynnościom prawnym (dwustronnym i jednostronnym, odpłatnym i nieodpłatnym, dokonanym w sposób wyraźny i dorozumiany). W uchwale Składu Siedmiu Sędziów z dnia 11 października 1980 r. III CZP 37/80 (OSNCP 1981/4 poz. 48) Sąd Najwyższy przyjął, że w określonych stosunkach zaniechanie dokonania czynności prawnej powodującej zwiększenie majątku dłużnika lub zapobiegającej jego zmniejszeniu może być uznane za bezskuteczne. Przedmiotem skargi pauliańskiej mogą być także niektóre czynności procesowe wywołujące skutki materialnoprawne (art. 213 § 2, art. 223 kpc). Dopuszczalne jest żądanie uznania za bezskuteczne przekazanie przez rolnika gospodarstwa rolnego. Nie wyłącza zastosowania art. 527 § 1 kc obciążenie nieruchomości hipoteką przymusową. Także zbycie zajętej nieruchomości i późniejsze jej obciążenie hipoteką (ustawową, przymusową) pozostaje bez wpływu na możliwość zastosowania tego przepisu. W wyroku z dnia 11 stycznia 2006 r. II CSK 40/2005 (OSNC 2006/10 poz. 168), Sąd Najwyższy stwierdził, że wierzycielowi upadłego nie przysługuje skarga pauliańska na czynności prawne dokonane przez syndyka w ramach likwidacji masy upadłości.

III. Zgodnie z art. 13 u.k.s.c. w sprawach o prawa majątkowe pobierana jest opłata stosunkowa wynosząca 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 zł i nie więcej niż 100.000 zł. Od pozwu pobierana jest cała opłata (art. 18 ust. 1 u.k.s.c.).

Nasze prawo jest jak płot- żmija się prześlizgnie, lew przeskoczy a jest po to aby się bydło po polu nie rozbiegało gdzie nie powinno.

@ schoppenko-
takich informacji jak twoja właśnie nam potrzeba- a nie "wyrwany" z kodeksu
artykuł o karze pozbawienia wolności....
Pozdrawiam.

Morski47 Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> @ schoppenko-
> takich informacji jak twoja właśnie nam
> potrzeba- a nie "wyrwany" z kodeksu
> artykuł o karze pozbawienia wolności....
> Pozdrawiam.


mam nadzieje że je przeczytałeś uważnie :)

dzieki za odpowiedzi, ale trochę to zawiłe. zapytam więc wprost:

czy wierzyciel po uwzględnieniu jego skargi paulińskiej należność może ścigac z całego mojego majątku (tzn samochód, wypłata, moje mieszkanie itp), czy jedynie z domu który otrzymałem w darowiźnie i o który to cała ta skarga była składana?

luk23 Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> dzieki za odpowiedzi, ale trochę to zawiłe.
> zapytam więc wprost:
>
> czy wierzyciel po uwzględnieniu jego skargi
> paulińskiej należność może ścigac z całego mojego
> majątku (tzn samochód, wypłata, moje mieszkanie
> itp), czy jedynie z domu który otrzymałem w
> darowiźnie i o który to cała ta skarga była składana?

Wierzyciel może żądać zaspokojenia tylko z tych składników majątku, które otrzymałeś w darowiźnie. Będzie dochodził licytacji domu.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2011-07-29 16:53 przez flame.

Tak w uzupełnieniu tego co napisała flame - w wyroku uwzględniającym skargę pauliańską sąd zasądzi na rzecz wierzyciela koszty procesu. Za te koszty odpowiadasz całym swoim majątkiem osobistym. Przepisy kpc nie przewidują możliwości przedmiotowego ograniczenia odpowiedzialności za koszty procesu, wynikają one z samego udziału strony w procesie.

Patronas Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Tak w uzupełnieniu tego co napisała flame - w
> wyroku uwzględniającym skargę pauliańską sąd
> zasądzi na rzecz wierzyciela koszty procesu. Za te
> koszty odpowiadasz całym swoim majątkiem
> osobistym. Przepisy kpc nie przewidują możliwości
> przedmiotowego ograniczenia odpowiedzialności za
> koszty procesu, wynikają one z samego udziału strony w procesie.

Dzięki za istotne info uzupełniające :)

To kolejny argument przemawiający za liwkidacją tej skargi, bo to podobnie jak długi spadkowe - furtka do przekrętów i do odzyskiwania kasy po trupach z pokrzywdzeniem rodziny dłużnika. Boże, czy to prawo układała jakaś mafia???****

CZY DAMY RADĘ? TAK, DAMY RADĘ !!! (z bajki "Bob Budowniczy")

Nieskuteczne uniki dłużnika w sprawie gruntu
[finanse.wp.pl]

Ciekawe orzeczenie ale bardziej z punktu widzenia rozważań nad prawem i jego stosowaniem.
Zarówno w przypadku hipoteki jak i w razie uwzględnienia skargi pauliańskiej, dochodzenie wierzytelności następuje w drodze postępowania egzekucyjnego.

Flame,
co do kosztów procesu, to w sprawach takich zwykle chodzi o duże sumy. W przypadku wartości przedmiotu sporu 200.001 zł koszty procesu będą wynosiły 17201 zł. Wydaje mi się że to jest dosyć istotna suma. CHyba że dla Ciebie nie.

Patronas Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Flame,
> co do kosztów procesu, to w sprawach takich zwykle
> chodzi o duże sumy. W przypadku wartości
> przedmiotu sporu 200.001 zł koszty procesu będą
> wynosiły 17201 zł. Wydaje mi się że to jest dosyć
> istotna suma. CHyba że dla Ciebie nie.

Jakbyś nie był zaślepiony złością, to przeczytałbyś mój post parę pięter wyżej, w którym dziękuję, że zwróciłeś na ten fakt uwagę. Rozumiem, że dla zasady musisz być wobec mnie złośliwy.

Przeczytałem tamten post. Wydało mi się że sobie zakpiłaś z mojej wypowiedzi. Jeżeli nie to się pomyliłem. Dlatego też napisałem to co powyżej. Jeśli odebrałaś moją ostatnią wypowiedź jako złośliwość to oczywiście przepraszam.

@Patronas
Nie jestem obrażalska :) Przyznałam Ci rację.

Czegoś tu nie rozumiem - Moim zdaniem, przecież ty nie jesteś dłużnikiem, to dlaczego ta firma żąda od ciebie pieniędzy, które pożyczał ojciec, czy ojciec nie żyje? Ty otrzymałeś darowiznę i koniec, a dłużnikiem jest dalej ojciec, i to od niego mają żądac zwrotu długów. Ty jesteś osobą trzecią - czy wiedziałeś o długach przed darowizną? niech ci udowodnią przed sądem (chyba że gdzieś mają jakies twoje pismo żeś wiedział) W innym wypadku jest słowo przeciw słowu. Skarga pauliańska może być przeciw dłużnikowi a nie przeciw osobie trzeciej (obdarowanej) chyba, że udowodnili ci przed sądem, że wiedziałeś, a może ojciec gdzieś to potwierdził.

?

Aby wejść na lepszą drogę życia,Czasami trzeba upaść na samo dno



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-07-28 16:25 przez camion.

Ggewow is the best WOW Items online provider since 2007.All hot WOW Gear here is safe and fast.Cheap WOW Items and Buy WOW Items now!We have large amount of WOW Items For Sale and Buy WOW Gear in stock for sale.Best WOW Gear at our online store will be fast.747000 customer WOW Gold in Cheapest Price.Provide Cheap WOW Gold and Buy WOW Gold service.Get the Cheapest WOW Gold in 5 minutes!Welcome to Buy World of Warcraft Gold website!You can buy WOW Gold For Sale here.you can get Cheap World of Warcraft Gold at low price,instant delivery at here,Put action now!We have a lower price and discount in SWTOR Credits.Cheap SWTOR Credits direct from the USA at low prices.Welcome to Star Wars Credits Store.Buy Cheap Star Wars Credits with fast delivery!Fast Buy Star Wars Credits in our site.Hot SWTOR Gold For Sale,Buy SWTOR Gold in 20%-50% lower price here,You can enjoy Cheap SWTOR Gold as well.Cheap SWTOR Credits For Sale is waiting for you!We are trusted sellers and there is the cheapest price for Star Wars Credits For Sale.Cheapest Star Wars Credits,Buying Star Wars Credits Best service waitting for you.Buy SWTOR Credits here is your wise choice.buy fast SWTOR Credits Guide in our site G4P.This article comes from the http://www.g4pswtor.com/.

aqdw3fr34tf