Zadzwoń do Pana Romana.
Jeśli Skok nie chciał zawrzeć z Tobą umowy ugody, to od czego się chcesz odwoływać ? W sądzie nie możesz zmusić Skoku do zawarcia z Tobą ugody, nie ma takiej prawnej możliwości. Możesz wezwać Skok do mediacji przed sądem ale oni maja prawo się nie zgodzić i nici z tego będą, ich prawo i tego nie przeskoczysz.
Do nakazu zapłaty nie służy odwołanie, tylko sprzeciw, ale aby taki sprzeciw był skuteczny i został uznany przez sąd. Nakaz zapłaty to szczególny rodzaj wyroku, który zapada wtedy, gdy ktoś dochodzi od innej osoby świadczenia pienięŜnego. Przykładowo, gdy poŜyczkobiorca spóźni się ze zwrotem pożyczki, sąd może wydać przeciwko niemu tzw. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Nakaz zapłaty jest dla osoby zobowiązanej do zapłaty niekorzystny, ponieważ sąd wydaje go
na tzw. posiedzeniu niejawnym (czyli pod jej nieobecność – nie ma więc możliwości
przedstawienia swoich racji i bronienia się). Największa niedogodność polega jednak na tym, że jeśli otrzyma się wydany przez sąd nakaz zapłaty, istnieje obowiązek w ciągu 2 tygodni od doręczenia go zaspokojenia roszczenia w całości wraz z kosztami sądowymi, czyli w praktyce należy zapłacić wskazaną kwotę, a także koszty postępowania. Jeśli osoba zobowiązana do zapłaty uważa, że nakaz zapłaty został wydany niesłusznie, ponieważ np. wcale nie zaciągała
pożyczki w tej kwocie, której domaga się od niej powód, czyli osoba wnosząca pozew, w wyniku którego wydano nakaz zapłaty, powinna w terminie 2 tygodni od doręczenia nakazu wnieść do sądu sprzeciw. Sprzeciw od nakazu zapłaty jest to pismo procesowe, w którym zaskarża się wydany przeciwko sobie nakaz zapłaty. Oczywiście należy w nim wskazać, że skierowane żądanie zapłaty jest niezasadne. Jeżeli pozew wniesiono na urzędowym formularzu, wniesienie sprzeciwu wymaga również zachowania tej formy.
Ułatwieniem w dowodzeniu niezasadności wydania nakazu zapłaty jest fakt, ze wraz z
nakazem zapłaty otrzymuje się pozew, na podstawie którego wydany został nakaz. Z jego treści dowiedzieć się można, czego dokładnie domaga się powód i w jaki sposób udowadnia swoje roszczenia. W tej sytuacji należy w sprzeciwie przedstawić dowody przeciwne, które obalałyby jego twierdzenia.
Jeśli sprzeciw od nakazu zapłaty zostanie wniesiony prawidłowo (tzn. w terminie i nie będzie zawierał żadnych błędów), wówczas nakaz zapłaty straci moc (oczywiście w tej części żądania powoda, która zaskarżona zostanie sprzeciwem). Wówczas sąd wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie sprzeciwu powodowi, razem z wezwaniem na rozprawę. Następnie sprawa toczy się w zwykłym trybie.
Korzyści z wniesienia sprzeciwu
Wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty spowoduje, że nakaz utraci moc i cała sprawa zostanie skierowana na normalną rozprawę, w której można uczestniczyć i bronić swoich racji. W trakcie postępowania może okazać się, że sąd np. oddali roszczenie powoda o zapłatę i nie będzie trzeba płacić.
Jeśli przeciwko nakazowi zapłaty nie wniesiono skutecznie sprzeciwu (dotyczy to zarówno takiej sytuacji, gdy pozwany w ogóle nie wniósł sprzeciwu, jak i takiej, gdy np. sprzeciw został odrzucony przez sąd, gdyż został złożony po terminie), wówczas nakaz zapłaty ma skutki prawomocnego wyroku i na jego podstawie wierzyciel może dochodzić zapłaty albo np. skierować sprawę do komornika.
Wnieść sprzeciw powinno się w każdej sytuacji, przede wszystkim wówczas, gdy
wymagane świadczenie nie jest zasadne. Wniesienie sprzeciwu spowoduje bowiem
odwleczenie w czasie zapłaty wymaganej sumy. W sytuacji bowiem, gdy sprawa jest
kierowana na normalną rozprawę, nie trzeba płacić kwoty, na którą opiewa nakaz.
Ewentualny obowiązek zapłaty zostanie sformułowany w wyroku sądu I instancji. Od
niekorzystnego wyroku można jeszcze odwołać się w drodze apelacji.
Jak sporządzić sprzeciw
Krok 1
OZNACZENIE SĄDU. Sprzeciw od nakazu zapłaty, który został wydany w postępowaniu
upominawczym, należy zaadresować do sądu, który wydał nakaz, a w przypadku nakazu
wydanego przez referendarza sądowego - do sądu, przed którym wytoczono powództwo.
Krok 2
STRONY POSTĘPOWANIA. W piśmie należy dokładnie wskazać strony postępowania –
zarówno powoda, jak i pozwanego (imię, nazwisko, adres z kodem pocztowym), a także ich pełnomocników (jeśli strony były reprezentowane przez pełnomocników).
Krok 3
WARTOŚĆ PRZEDMIOTU SPORU. W treści sprzeciwu od nakazu zapłaty należy
koniecznie wskazać wartość przedmiotu sporu. Jest to kwota, do której zapłaty zostało się zobowiązanym w wydanym nakazie.
Krok 4
ŻĄDANIA I WNIOSKI. W piśmie zawierającym sprzeciw powinno się wskazać, czy
zaskarża się nakaz w całości czy w części, czyli czy neguje się całe żądanie powoda, czy też tylko jego część, a pozostałą uwzględnia. Należy również przedstawić wszystkie zarzuty przeciwko żądaniu pozwu, na podstawie którego wydano nakaz, a także wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na ich potwierdzenie (np. można wykazywać, że, zgodnie z zawartą umową, powód przedwcześnie żąda zapłaty). Warto podać sygnaturę sprawy, w której został wydany nakaz. Wnioski powinno się sformułować precyzyjnie. Zwykle jest to uchylenie nakazu zapłaty, oddalenie żądań powoda i zwrot kosztów postępowania. Nie wolno zapomnieć ich uzasadnić. W uzasadnieniu warto wskazać konkretne dowody, np. załączyć umowę łączącą z powodem.
Krok 5
ZAŁĄCZNIKI. W sprzeciwie należy wskazać załączniki do pisma i dołączyć je w oryginale. Ponadto konieczne jest załączenie jednego odpisu sprzeciwu i odpisów wszystkich załączników (po jednym egzemplarzu).
Krok 6
PODPIS. Sprzeciw, tak jak kaŜde inne pismo procesowe, musi być własnoręcznie podpisany. Obowiązku takiego nie ma wtedy, gdy sprawę powierza się profesjonalnemu
pełnomocnikowi, np. radcy prawnemu. Wówczas on podpisuje pismo.
PUŁAPKI
Może zdarzyć się, że złożony sprzeciw zawiera jakieś błędy, które w ocenie sądu będą przeszkodą w rozpoznaniu pisma. Wówczas sąd zwróci sprzeciw w celu uzupełnienia braków. Trzeba jednak pilnować, aby poprawione pismo złożyć w sądzie w terminie tygodniowym od dnia otrzymania wezwania o uzupełnieniu braków. Jeśli termin ten zostanie przekroczony albo braki nie zostaną uzupełnione, wówczas sąd odrzuci sprzeciw.
PODSTAWA PRAWNA
· Art. 497(1)–505 ustawy z 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego
(Dz.U. Nr 43, poz. 296 z późn.zm.).
