Mańka - Wspominasz coś o firmie poręczającej kredyt na podstawie umowy poręczenia, która następnie przejęła dług.
I tu mam wątpliwości, ponieważ, instytucja przejęcia długu uregulowana jest w art. 519 K.c. Z przepisu tego wynika, że przejęcie długu polega na wstąpieniu osoby trzeciej w miejsce dotychczasowego dłużnika, który zostaje z długu zwolniony. Dłużnikiem wierzyciela staje się przejmujący dług, tzw. przejemca, który wstępuje we wszystkie obowiązki dotychczasowego dłużnika, wynikające z umowy bądź z ustawy, obowiązany jest do zapłacenia wierzytelności, ponosi odpowiedzialność za zwłokę, W umowie, jaką poręczyciel zobowiązał się do spłaty kredytu udzielonego przez bank, na wypadek niespłacenia kredytu przez dłużnika zapewne nie ma mowy o przejęciu długu. Już z tego tylko względu nie można uznać, by w umowie poręczenia kredytu doszło do przejęcia długu, o jakim mowa w art. 519 § 1 pkt 2 k.c. Gdyby nawet takie porozumienie strony umowy o poręczenie kredytu zawarły, byłoby ono bezskuteczne.
Spłacenie przez poręczyciela cudzego, a nie własnego długu, powoduje daleko idące konsekwencje, osoba trzecia spłacająca wierzyciela nabywa wraz z wierzytelnością uprawnienie do dochodzenia zwrotu tej wierzytelności - roszczenia regresowego przysługującego poręczycielowi.
Szanse na złożenie zarzutów zawsze są o ile dochowasz terminów i formy, czyli jeżeli pozew był na formularzu urzędowym to w takiej samej formie muszą być złożone zarzuty. Zwłaszcza, że praktycznie niczym nie ryzykujesz, ponieważ bez względu na to czy złożysz zarzuty czy nie ponosisz koszty sądowe - a walczyć o swoje warto!
A chociażby z uwagi na znacznie zawyżone odsetki - na ten temat wypowiadałem się tutaj: [
www.sklepowicz.pl] oczywiście z wyłączeniem postu trolla lukaszb.
Już na pewno powinnaś zobowiązać powoda do wykazania okoliczności uzasadniające dochodzone przez niego roszczenie, czyli powinien przedstawić stosowne dokumenty potwierdzające fakt zaciągnięcia pożyczki, jej wysokości, kwoty spłaconej, a co za tym idzie kwoty pozostałej do spłacenia wraz z wszelkimi dodatkowymi oraz ubocznymi należnościami wraz ze wskazaniem podstawy ich naliczenia w terminie tygodnia od otrzymania Twojego pisma procesowego - to tak na wszelki wypadek, aby nie przyszło mu na myśl cwaniactwo polegające na złożeniu pisma tuż przed wyznaczonym terminem rozprawy, aby uniemożliwić Ci podważenie jego twierdzeń.
Dodam jeszcze, że klauzula o karze umownej może być stosowana, co do zobowiązań niepieniężnych, - czyli w tym wypadku jest nieważna.
Podstawa powyższego twierdzenia: niedopuszczalne jest zastosowanie kar umownych na wypadek niewykonania zobowiązania pieniężnego. Tak też wyraźnie wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 sierpnia 2005 r. (V CK 90/05 M. Prawn. 2005/18/874) stwierdzając, że bezwzględnie obowiązującym przepisem prawa jest art. 483 k.c. Kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań niepieniężnych. Dlatego za niedopuszczalne należy uznać zastrzeżenie kary umownej w przypadku zobowiązania kredytobiorcy, ponieważ jego obowiązek wobec kontrahenta polega na obowiązku zapłaty rat.
Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2011-04-12 11:18 przez typ niepokorny.
