Umowa taka nie musi być podpisana przez notariusza ale znalazłem coś co oznacza,że takie umowy mogą zostać unieważnione,cytuję: "SKARGA PAULIAŃSKA. ODZYSKIWANIE WIERZYTELNOŚCI
Sposób na nieuczciwego dłużnika
Często zdarza się, że dłużnik zamiast spłacać zaciągnięte długi, stara się utrudnić skierowaną przeciwko niemu egzekucję i ukrywa swój majątek przed wierzycielami, przepisując go na osoby trzecie. W celu ochrony wierzycieli, przed skutkami takich działań ustawodawca wprowadził instytucję skargi pauliańskiej.
Skarga pauliańska jest powództwem chroniącym wierzycieli w razie niewypłacalności dłużnika. Pokrzywdzony wierzyciel może żądać uznania czynności prawnej dokonanej przez dłużnika za bezskuteczną w stosunku do niego. Spełnienie przewidzianych przepisami przesłanek ma gwarantować wierzycielowi zaspokojenie jego interesu.
Uprawnieni do skargi
Uprawnionym do skargi pauliańskiej jest każdy z wierzycieli dłużnika. Mogą oni występować ze wspólnym powództwem lub samodzielnie. Legitymacja czynna przysługuje również tzw. przyszłym wierzycielom, w przypadku gdy dłużnik zmniejszał swoją wypłacalność w celu pokrzywdzenia osób, które w późniejszym czasie stały się jego wierzycielami.
Skarga pauliańska ma zastosowanie, gdy:
• dłużnik pozbywa się swojego majątku, aby wierzyciele nie mogli się z niego zaspokoić,
• dłużnik przez swoje zachowanie doprowadza do tego, że jego majątek nie zwiększa się lub też ulega zmniejszeniu, np. zwalnia osobę trzecią z długu.
Istotne jest jednak to, że aby wierzyciel mógł skorzystać ze skargi pauliańskiej, powinny być spełnione łącznie następujące przesłanki:
Po pierwsze – dłużnik musi dokonać czynności prawnej (np. sprzedać część majątku, zawrzeć umowę darowizny), skarga pauliańska nie będzie miała natomiast zastosowania w przypadku podjęcia przez dłużnika czynności faktycznej, np. zniszczenia rzeczy.
Po drugie – wierzytelność musi być zaskarżalna i musi mieć charakter pieniężny.
Po trzecie – czynność prawna dłużnika musi krzywdzić wierzyciela. Z taką czynnością mamy do czynienia wówczas, jeżeli wskutek jej dokonania dłużnik stał się niewypłacalny lub stał się niewypłacalny w stopniu większym niż był przed dokonaniem tej czynności.
Po czwarte – dłużnik musi działać ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela. Jeżeli dłużnik dokonał darowizny w chwili, kiedy był już niewypłacalny, domniemywa się, że z taką świadomością działał. Podobna sytuacja ma miejsce, gdy dłużnik stał się niewypłacalny wskutek dokonania darowizny.
Po piąte – osoba trzecia musi uzyskać na skutek czynności dłużnika korzyść majątkową. Korzyść uzyskana przez osobę trzecią może polegać bądź to na przysporzeniu majątkowym na jej rzecz, bądź na zwolnieniu jej ze zobowiązania.
Po szóste – osoba trzecia musi wiedzieć, w jakim celu dłużnik dokonał czynności prawnej lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się o tym dowiedzieć.
W związku z tym, że udowodnienie ostatniej przesłanki może być problematyczne, ustawodawca wprowadził domniemanie będące sporym ułatwieniem dowodowym. I tak, jeżeli wskutek czynności prawnej dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli korzyść majątkową uzyskała osoba, która jest w bliskim stosunku z dłużnikiem (np. członek rodziny, bliski współpracownik, przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych), domniemywa się, że osoba ta wiedziała, jaki był faktyczny cel działania dłużnika.
PRZYKŁAD Pan Kowalski prowadził działalność gospodarczą. W chwili, gdy jego firma zaczęła przynosić straty, przepisał dom na córkę. Córka w niedługim czasie zbyła nieruchomość osobie trzeciej. Pozostała część majątku Kowalskiego nie wystarczy na zaspokojenie wszystkich wierzytelności. Wierzyciele, którzy nie zostaną zaspokojeni, mogą pozwać córkę dłużnika, gdyż można domniemywać, że jako osoba bliska wiedziała, że jej ojciec działa z zamiarem pokrzywdzenia wierzycieli. Możliwe jest zatem dochodzenie należności z majątku córki, ponieważ uzyskała wynagrodzenie za sprzedany dom."
