Kjt, to troszkę jest tak, że jak czyta się tę Waszą dyskusję z jak to nazwałeś "debilami" to trzeba dojść do wniosku, że nie wiadomo kto owym "debilem" jest.

Bo tak na poważnie, to argumenty których używacie są absurdalne.

Nikt, nawet bardzo świadomy swoich praw człowiek, nie ma żadnego wpływu na to, czy ktoś gdzieś nie hoduje jego długów, czy na to, czy ktoś takimi długami nie handluje. To na jakim etapie jest podnoszony zarzut przedawnienia nie ma żadnego znaczenia, bo roszczenie nadal sobie istnieje i nadal może być sprzedawane (a "powaga rzeczy osądzonej" spoczywa sobie w szafie sprzedającego).

Każdy kto ma pojęcie o tym jak są sprzedawane wierzytelności wie że w przypadku sprzedaży pakietowych (a w taki sposób sprzedawane są drobne wierzytelności) najczęściej wyłączone jest w umowie prawo regresu nabywcy wobec zbywcy. I to przejęcie przez nabywcę odpowiedzialności zarówno za wypłacalność dłużnika jak i ściągalność należności powoduje, że cena sprzedaży jest tak niska.

Możesz mnie Jureczku zjeść za to co teraz napiszę, ale ja zawsze podnoszę zarzut przedawnienia wierzycielowi (czyli na etapie przedsądowym). Przy odpowiedniej konstrukcji pisma nie zdarzyło mi się jeszcze aby wierzyciel wystąpił na drogę sądową. Ba, nie zdarzyło mi się aby w ogóle próbował coś wobec zobowiązanego zrobić.

Uprzedzając Twoje argumenty napiszę, że oczywiście nie wyłącza to takiej ewentualności, że wierzyciel sprzeda dług dalej. Ale ewentualności takiej nie wyłącza także fakt, że zbywca będzie miał wyrok z powagą rzeczy osądzonej.