dzis moge tylko tyle,przepraszam
MODLITWA DO ŚW. JUDY TADEUSZA.
APOSTOŁA I MĘCZENNIKA.
Do odmawiania w wielkiej potrzebie, w przykrych położeniach, gdy już nie ma nadziei pomocy.
O święty Judo Tadeuszu! Krewny Chrystusa, naszego Zbawcy; Apostole i Męczenniku! Wspaniały w cnotach i cudach; wierny i prędki obrońco tych, którzy Cię uwielbiają i wzywają! Wielki Patronie i potężny Pomocniku w przykrych położeniach i sprawach rozpaczliwych! Do Ciebie wołam z głębi duszy i proszę Cię najpokorniej, udarowanego osobliwymi przywilejami do śpieszenia z widoczną pomocą tym, którzy niemal zupełnie o nadziei zwątpili. Przybądź mi na pomoc w tej mojej potrzebie i w mem teraźniejszem położeniu (tu wymienić swe położenie), gdzie się już ludzkiej nie mogę spodziewać pomocy. Przyrzekam Ci uroczyście, święty Judo, ze nie zapomnę przez całe życie tej łaski i tego dobrodziejstwa i czcić Cię będę wszelkimi sposobami i uwielbiać przed całym światem, jako mego osobliwego i wielkiego Patrona! Amen.
Módl się za nami, o święty Judo Tadeuszu i za wszystkimi, którzy Cię wielbią i wzywają!
CZEŚĆ WIELKIEGO I SŁAWIONEGO ŚW. APOSTOŁA,
JUDY = TADEUSZA,
Patrona , szczególnie w przykrych wypadkach życia.
Świętego Apostoła Judy - Tadeusza wzywają w wielkich potrzebach i nieszczęśliwych wypadkach życia; uchodzi on za patrona od przykrych i nieszczęśliwych wypadków, z których nie spodziewamy się znaleźć wyjścia ludzkimi sposobami.
Święty Apostoł Juda ma dla odróżnienia go przydomek Tadeusz. Był on krewnym P. Jezusa. Ojcem jego był Kleofas, albo Alfeusz; matka jego, imieniem Maryja, była bliską krewną Najśw. Maryi P., Matki Boskiej. Braćmi jego byli Jakób, Józef i Szymon, którzy wraz z Judą nazwani są w Ewangelji braćmi Jezusa. (Mat. 13, 55), którym to wyrazem oznacza się w hebrajskim sposobie mówienia tylko stopień bliskiego pokrewieństwa. Pobożna matka jego stała przy śmierci krzyżowej Pana Jezusa. (Mat. 27, 56 - Jan 19, 25). Dwaj z pośród tych tak nazwanych braci są apostołami, mianowicie: Jakób młodszy i Juda Tadeusz. Symeon, czyli Szymon został w roku 64 biskupem jerozolimskim po straceniu Jakóba Starszego i nie należy go mieszać z Apostołem Szymonem, Kanaanitą, którego uroczystość obchodzi Kościół razem z uroczystością Judy Tadeusza Apostoła, dnia 28-go października.
Widoczna pomoc, jakiej Bóg litościwy udziela wszystkim, uciekającym się nie tylko w mniejszych, lecz i w nader rozpaczliwych potrzebach i wypadkach do tego św. Apostoła, krewnego Jezusa, Maryi i św. Józefa, sprawia z wszelką słusznością wielkie zaufanie do tego św. Apostoła u wszystkich wielce uciśnionych. Przez haniebnego zdrajcę Zbawiciela, Judasza Iskarjotę poszło imię "Judasz" w tak złą opinię, że nawet św. Juda Tadeusz na tem ucierpieć musiał, ponieważ ma to samo imię. Zdaje się więc, że nasz Boski Zbawiciel, Jezus Chrystus, chce ustalić cześć świętego Judy Tadeusza przez to, iż tylko wtenczas raczy częstokroć udzielać pomocy w największym ucisku zostającym, gdy się do tego Świętego udają. Tak sprowadziła nagląca potrzeba niejednego do tego świętego Apostoła, a Zbawiciel sam kazał św. Brygidzie udać się z wielkiem zaufaniem do św. Judy Tadeusza, który stosownie do swego przydomku "Tadeusz" (miłościwy) nie niej się chętnym okazał, jak to czynił w ciągu swego apostolskiego życia, gdzie pełen gorliwości dla Jezusa Chrystusa, przebiegał lądów obszary z Galilei: Samarię, Idumeę, Arabię, Syrię, Mezopotamję i Persję, i 60.000 dusz z najgłębszego uwolnił pogaństwa. W Imię Jezusa przywracał ślepym wzrok, głuchym słuch, kulawym władzę członków, trędowatych oczyszczał, umarłych wskrzeszał i wszelkie czartowskie dzieła pohańbiał. Mocna ufność będzie z pewnością każdemu pobożnemu czcicielowi tego Świętego sowicie wynagrodzona, ponieważ Bóg tak urządził, że swej pomocy udzieli tym, którzy się udawać będą do św. Judy Tadeusza w rozpaczliwem położeniu, jak to sam święty Juda Tadeusz pewnej pobożnej osobie objawił, przyczem użalał się na małą liczbę czcicieli.
Na cześć świętego Judy Tadeusza należy odprawiać dziewięciodniowe ćwiczenia nabożne. Mianowicie, powtarzać należy odziennie tę samą modlitwę przez dziewięć dni. Dobrze też jest, jeżeli możebne, przystąpić do stołu Pańskiego w przeciągu tych dni dziewięciu.
IMPRIMATUR
Fryderyk Xaver, Arcybiskup Milwaucki
Milwaukee. d. 25 września. R. P. 1898.
