Jak to dobrze, że dziecina nie jest sędzią sądu rejonowego, szczególnie sądu okręgowego:)
Dziecino, bezspornym jest, iż intelekt innych mierzysz według własnej miary!
Zachowujesz się jak typowy dzieciaczek i to leniuchowaty, więc jeszcze raz powtórzę.
Art. 509 § 1. k.c. mówi ni mniej ni więcej, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.
W odniesieniu do artykułu powyżej zapoznaj się z moim postem z godz. - 20:22:41. "Zważ dziecino, że tu mówimy o umowach konsumenckich, które nie mogą być przedmiotem handlu, z prostej przyczyny bowiem z takiej umowy konsumenckiej wprost wynika stosunek zobowiązaniowy polegający na tym, iż dłużnik jest także wierzycielem swego wierzyciela." ?
Już daruję ci art. 353[1] k.c..
Ja jestem prostak oderwany od łopaty zatem miałbym prawo nie znać Komentarza do Kodeksu cywilnego W-wa 2002 r. Wydawnictwo Prawnicze Lexis-Nexis Księga trzecia. Zobowiązania 1.1 str. 634., który pisały odrobinę większe autorytety od ciebie oraz od tego radcy prawnego, którego wypocinami czytelników forum uraczyłaś. Ty jako prawnik z wykształcenia i pracujący w banku powinnaś go znać bowiem jest to twój obowiązek aby się dokształcać.
Zapoznanie się z powyższym komentarzem pozwoli ci zrozumieć dlaczego odwołuję się do treści art. 518 k.c., oraz pozwoli ci odnaleźć odpowiednie postanowienia NSA bowiem będziesz wiedziała czego szukać.
Ty zaś miast zapoznać się z komentarzem w/w uciekasz się do manipulowania polegającego na wyrwaniu fragmentów z kontekstu i łączeniu ich w całość lub odbijasz się od ściany do ściany próbując brylować, bo tak jest ci wygodniej - masz to we krwi i tego nawyku już się niestety nie pozbędziesz - przykre to lecz prawdziwe!
Na tym zakończę tą polemikę bowiem stosuję zasadę nie dyskutuj z błaznem bo ten sprowadzi cię do swojego poziomu i pokona doświadczeniem.
Dodam jeszcze, iż idąc twoim tokiem rozumowania zbędne są ustawy o kredycie konsumenckim również ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. Nr 22, póz. 271 ze zm.) zwłaszcza nowelizacja przepisu art. 385[ 1 ]§ l i art. 385[3 ] k.c.. Po co bank miałby zawierać jakiekolwiek umowy, wystarczy uznać za spełniony warunek w postaci udzielenia pożyczki, a dalej zajmie się już f w.
Przecież ustawodawca ustawami powyżej wymienionymi utrudnia obrót gospodarczy!
Zmieniany 3 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-02-15 08:34 przez typ niepokorny.