Fundusz sekurytyzacyjny jest szczególnym typem funduszu inwestycyjnego.
Fundusz inwestycyjny zamknięty może być utworzony jako fundusz sekurytyzacyjny dokonujący emisji certyfikatów inwestycyjnych w celu zgromadzenia środków na nabycie wierzytelności, w tym wierzytelności finansowanych ze środków publicznych. Fundusze sekurytyzacyjne mogą być utworzone jako fundusze standaryzowane lub niestandaryzowane. Zasadnicza różnica między nimi polega na tym, że fundusz standaryzowany jest tworzony z mocy ustawy jako fundusz z wydzielonymi subfunduszami[1], zaś fundusz niestandaryzowany może lecz nie musi być tworzony jako fundusz z wydzielonymi subfunduszami[2]. Ponadto uczestnikami funduszu niestandaryzowanego mogą być wyłącznie osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Osoby fizyczne mogą być uczestnikami takiego funduszu tylko wtedy, kiedy cena certyfikatu inwestycyjnego nie jest mniejsza niż równowartość w złotych 40 000 euro.
Fundusze sekurytyzacyjne poddane są ścisłym ograniczeniom inwestycyjnym, które stanowią, że fundusze te mogą lokować aktywa wyłącznie w:
* dłużne papiery wartościowe,
* jednostki uczestnictwa rynku pieniężnego,
* depozyty w bankach krajowych lub instytucjach kredytowych,
* instrumenty rynku pieniężnego
* instrumenty pochodne.
Przypisy
1. ↑ Art. 185 ust. 1 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546)
2. ↑ Art. 187 ust. 1 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych
wychodzi na to,ze nie moga skupowac długów od osób fizycznych